AULOCRENE

AULOCRENE

Asiae minoris regiuncula, in conventu Apameno, per quam ab Apamia in Phrygiam itur. Ibi platanus ostenditur, ex qua pependit Marsyas ab Apolline victus. Plinio convallis est, l. 5. c. 29. et mons, ibid. et regio l. 16. c. 44. Solino inluper fons, c. 40. quod postremum certe nomen indicat. Aulocrene enim proprie significat, tibiarum vel tibiae fontem, Αὐλοῦ κρήνη Sed Salmas. apud Plin. legendum esle conicit, Aulothrenes, i. e. αὐλοςθρηνὴς, subintell. χώρα, regio seu convallis; vel Αὐλοςθρηνὲς subintel. ὄρος, mons. Cui loco vel monti nomen videtur inditum, a tibiarum fletu, sive quod Marsyan ibi devictum Satyri defleverunt, Nymphaeque et Pastores, quibus carus erat, quique cantum tibiarum eius desiderabant. Certe tibiae; quarum inventor Marsyas fuit, ςθρηνητικαὶ sunt et flebilibus modis aptae: et de fletu Nympharum, cum Marsyas in hoc monte victus eslet ab Apolline et excoriatus, sic Ovid. Met. l. 6. v. 392.

Illum ruricolae silvarum Numina Fauni,

Et Satyri fratres et tunc quoque clarus Olympus,

Et Nymphae flêrunt, et quisquis montibus illis

Lanigerosque greges armentaque bucera pavit.

Vide Salmas. praefatum ad Solin. p. 834.